Πώς να αναγνωρίζεις την Κατάθλιψη 
Οι συνέπειες της Κατάθλιψης στη σκέψη και στη συμπεριφορά
Έλλειψη αυτό-εκτίμησης
Λοχεία & Κατάθλιψη
Εμμηνόπαυση & Κατάθλιψη
Διαχείριση / Ψυχοθεραπεία
Πώς να αναγνωρίσεις την Κατάθλιψη
Εάν κάποιος έχει τα ακόλουθα συμπτώματα ίσως νοσεί από κατάθλιψη και δεν είναι απλά η αίσθηση λύπης ή ότι αισθάνεται χαμηλά για κάποιες ώρες ή λίγες μέρες:
· Χαμηλή διάθεση που συνοδεύεται από έντονο κλάμα χωρίς να συνοδεύεται από συγκεκριμένη κατάσταση, και συναισθήματα
έντασης, ευερεθιστότητας και ανησυχίας,
· Αίσθηση κούρασης και έλλειψης ενέργειας χωρίς έντονες δραστηριότητες, με χαμηλή συγκέντρωση και δυνατότητα μνήμης
· Χαμηλή ή έλλειψη διάθεσης με συναισθήματα ενοχών και χαμηλής αυτό-εκτίμησης
Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να συνειδητοποιηθεί γύρω από την κατάσταση της κατάθλιψης είναι ότι δεν μπορεί να υποχωρήσει χωρίς συστηματική θεραπευτική παρέμβαση.
Οι συνέπειες της Κατάθλιψης στη Σκέψη και στη Συμπεριφορά
Η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που κάποιος σκέφτεται και πράττει. Η αντίληψη που κρατά το άτομο για τον κόσμο κατέχεται από εξαιρετικά απαισιόδοξα σενάρια. Δεν υπάρχουν προσδοκίες ότι τα πράγματα μπορεί να βελτιωθούν και το δυσκολότερο από όλα είναι ότι το άτομο αισθάνεται υπεύθυνο για αυτό. Μέσα σε αυτή την απαισιόδοξη αντίληψη το άτομο υπό-εκτιμά τις δυνατότητες και δεξιότητες του.
Αιτίες
Δεν υπάρχει μόνο μία αιτία που προκαλεί την κατάθλιψη. Υπάρχει γενετική και βιολογική προδιάθεση σε μερικούς ασθενείς αλλά χρειάζονται και τα ερεθίσματα από το περιβάλλον τις περισσότερες φορές για να εκφραστούν τέτοιου είδους προδιαθέσεις.
Έτσι, μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί σε τέτοιες περιπτώσεις στην πρόληψη ώστε να αποτραπούν καταστάσεις όπου θα λειτουργήσουν ως αφορμές για την εκδήλωση καταθλιπτικών στοιχείων.
Επίσης, ψυχό-κοινωνικοί παράγοντες έχουν μεγάλη επίδραση στην εμφάνιση της κατάθλιψης. Οποιοδήποτε αγχώδες γεγονός ή ένας δυσλειτουργικός τρόπος ζωής μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση τους. Πιθανές αφορμές για την εμφάνιση της περιλαμβάνουν γεγονότα όπως: η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, η συνεχής μοναξιά, η ανεργία, η χρόνια ασθένεια, συνεχής συγκρούσεις στο σπίτι ή στην εργασία, συζυγικά προβλήματα, η γέννηση παιδιού, μια τραυματική εμπειρία.
Φυσικά, χρειαζόμαστε την αναγνώριση των άλλων για να επιβεβαιώσουμε και να στηρίξουμε τον εαυτό μας. Εάν η αυτό-εκτίμησή μας βασίζεται αποκλειστικά σε εξωτερικές επιβεβαιώσεις, συνεχώς βασιζόμαστε στους άλλους για να αισθανθούμε καλά και συνεχώς χρειαζόμαστε όλο και περισσότερες επιβεβαιώσεις από περισσότερους ανθρώπους για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε μια καλή αίσθηση για τον εαυτό μας.
Ωστόσο, μια τέτοια τακτική αφήνει το άτομο να βασίζει την αυτό-εκτίμησή του επάνω στους άλλους, το οποίο σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι εκτός από το άτομο κατέχουν μια δύναμη και έλεγχο επάνω στην διάθεση του ίδιου ατόμου. Εάν οι άλλοι δεν επισημάνουν τα καλά γύρω από το άτομο αυτό (τα οποία συνήθως τα γνωρίζει μόνο το ίδιο το άτομο και το τρίτο πρόσωπο δεν τα ξέρει ακριβώς) τότε το άτομο αισθάνεται άσχημα και η αυτό-εκτίμηση του πέφτει. Έτσι η ανάγκη του ατόμου για επιβεβαιώσεις από το περιβάλλον μεγαλώνει, χάνοντας όλο και περισσότερη εσωτερική δύναμη και όλο και περισσότερο χάνει την πίστη του στον εαυτό του. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο οι εκτιμήσεις που αφορούν τις δυνατότητες του ατόμου υπό-εκτιμώνται και όταν μια δύσκολη κατάσταση ή μια απειλή εμφανιστεί στο περιβάλλον του δεν έχει την κατάλληλη δύναμη και πίστη να το διαχειριστεί.
Λοχεία και Κατάθλιψη
Οι αιτίες της κατάθλιψης μετά την γέννηση ενός παιδιού δεν είναι ξεκάθαρες, αλλά μπορούμε να διακρίνουμε κάποιες επιβαρυντικές στην ψυχική υγεία διαδικασίες.
Μία έντονη βιολογική αλλαγή στα επίπεδα των ορμονών (ξαφνική αύξηση της προλακτίνης, και μείωση στα οιστρογόνα και προγεστερόνη) φανερώνει μια ορμονική αλλαγή που επηρεάζει την φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού.
Επίσης, η άφιξη ενός παιδιού, ιδιαίτερα αν είναι το πρώτο, δεν είναι μόνο μια σημαντική αλλαγή στο στυλ ζωής της γυναίκας, όσον αφορά τους διαφορετικούς ρόλους που αναλαμβάνει, αλλά επίσης μπορεί να φέρει στην επιφάνεια κυρίαρχες συγκρούσεις που σχετίζονται με την δική της παιδική ηλικία.
Η εμμηνόπαυση είναι μια κανονική και αναμενόμενη φάση στον κύκλο ζωής της γυναίκας. Οι περισσότερες γυναίκες δεν θα βιώσουν σοβαρές δυσκολίες, αλλά μερικές φορές οι προκαταλήψεις και οι μύθοι που έχουν σχηματιστεί για την φάση της κλιμακτηρίου καθιστούν αυτή την φάση δύσκολη να περαστεί. Έτσι, σύμφωνα με ερευνητικές μελέτες, δεν φαίνεται η φάση της εμμηνόπαυσης να ακολουθείται από αύξηση των γυναικών που παρουσιάζουν κατάθλιψη.
Είναι πιθανόν η κατάθλιψη να παρουσιαστεί στις γυναίκες που είχαν παρουσιάσει καταθλιπτικά επεισόδια πριν από την εγκυμοσύνη τους.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ 
Η Ψυχοθεραπεία είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους να θεραπευτεί η κατάθλιψη. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι με τις ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις το άτομο βιώνει ανακούφιση από τα συμπτώματα, και στο τέλος της θεραπείας νιώθει πιο δυνατός και εφοδιασμένος κατέχοντας ένα νέο τρόπο διαχείρισης στο να νιώσει πάλι ενεργητικός και μαχητικός.
Ιδιαίτερα με τη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπευτική παρέμβαση και την Ψυχοθεραπευτική Υποστήριξη, το άτομο όχι μόνο εκπαιδεύεται σε τεχνικές τροποποίησης των δυσλειτουργικών ή αρνητικών δομών σκέψης και συμπεριφοράς, αλλά επίσης μαθαίνει να διαχειρίζεται τις ανεπιθύμητες συνέπειες της διαταραχής σε ποικίλες περιοχές της ζωής του.
ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Ποια είναι τα συμπτώματα της Διπολικής Διαταραχής;
Η Διπολική Διαταραχή ή μανιο-κατάθλιψη παρουσιάζεται με έντονες εναλλαγές της συναισθηματικής διάθεσης, της σκέψης, της ενεργητικότητας, της αυτοπεποίθησης και της σεξουαλικότητας και γενικότερα της συμπεριφοράς του ατόμου. Μπορεί να έχει μορφή αλλεπάλληλων κύκλων χωρίς να παρατηρούνται μεσοδιαστήματα φυσιολογικής διάθεσης μεταξύ δύο φάσεων ή να επαναλαμβάνονται χρονικά με ενδιάμεσες φυσιολογικές φάσεις.
Ειδικότερα η φάση της μανίας χαρακτηρίζεται από υψηλή ενεργητικότητα, παρορμητική συμπεριφορά, γρήγορη σκέψη και λόγο, μειωμένη κριτική ικανότητα και αίσθηση κατοχής ιδιαίτερων ικανοτήτων και ταλέντων όπου το άτομο δεν αντιλαμβάνεται την διαφορά από μια φυσιολογική φάση μετατρεπόμενη σε μελαγχολία και απελπισία, απώλεια ενέργειας, κόπωση, αίσθηση "επιβράδυνσης", αισθήματα ενοχής, αναξιότητας, απώλεια ικανοποίησης από τη συμμετοχή του ατόμου σε προηγούμενες δραστηριότητες που του ήταν ευχάριστες, και συχνά σκέψεις αυτοκτονίας.
Η διπολική διαταραχή μπορεί να παραπλανήσει ότι είναι ένα πρόβλημα άλλου τύπου και όχι ψυχική ασθένεια. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί, επειδή το άτομο παρουσιάζει την τάση να εμπλέκεται με πάθος σε στοιχήματα και τυχερά παιχνίδια η να κάνει χρήση ουσιών, ή να φανερώνει μειωμένη επαγγελματική δραστηριότητα και προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις. Στην πραγματικότητα όμως προβλήματα όπως τα παραπάνω μπορεί να είναι οιωνοί μιας υποφέρπουσας διαταραχής της διάθεσης.
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Επιπρόσθετα της φαρμακευτικής αντιμετώπισης, η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση στα άτομα με Διπολική Διαταραχή και των οικογενειών τους συμβάλλει σημαντικά στη στήριξη και την εκπαίδευσή τους.
Πανεπιστημιακές και κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση συσχετίζεται σημαντικά και άμεσα με την σταθερότητα της διάθεσης που παρουσιάζει το άτομο, με την αυξημένη λειτουργικότητα του ατόμου σε ποικίλους τομείς όπως επίσης και την μειωμένη ανάγκη για νοσηλεία. Η διάρκεια και η συχνότητα των συναντήσεων αποτελούν παράγοντες των εξατομικευμένων αναγκών του ατόμου. Ειδικότερα, ένα εκλεκτικό μοντέλο φανερώνεται να καλύπτει τις περισσότερες ομάδες αναγκών του ίδιου του ατόμου αλλά και των μελών της οικογένειάς του.
Με την Οικογενειακή Θεραπεία η χρήση συγκεκριμένων στρατηγικών σκοπεύει στη μείωση του άγχους που βιώνει η οικογένεια, το οποίο πιθανόν απορρέει από την ψυχική κατάσταση του ατόμου με διπολική διαταραχή.
Με τη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπευτική παρέμβαση και την Ψυχοθεραπευτική Υποστήριξη το άτομο εκπαιδεύεται σε τεχνικές τροποποίησης των δυσλειτουργικών ή αρνητικών δομών σκέψης και συμπεριφοράς σε σχέση με τη νόσο αλλά επίσης μαθαίνει να διαχειρίζεται τις ανεπιθύμητες συνέπειες της διαταραχής σε ποικίλες περιοχές της ζωής του.
Υπάρχει πλήρης ίαση της Διπολικής Διαταραχής;
Η Διπολική διαταραχή είναι μια χρόνια νόσος, με τα επεισόδια μανίας και κατάθλιψης να έρχονται και να φεύγουν χωρίς να υπάρχει, για την ώρα, πλήρης ίαση. Ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου της συμπτωματολογίας της νόσου και οι ακόλουθες δυσάρεστες συνέπειες στη ζωή του ατόμου αλλά και του περιβάλλοντός του/της. Πολλά άτομα, με την πιστή παρακολούθηση της φαρμακευτικής αγωγής συνδυαστικά με την συνεχή ψυχοθεραπευτική παρέμβαση έχουν καταφέρει να οδηγούν μια ενεργητική και ενδιαφέρουσα καθημερινότητα και ζωή.
ΑΓΧΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: ΦΟΒΙΕΣ / ΑΓΧΟΣ / ΠΑΝΙΚΟΣ
Διαφορετικά είδη φοβίας
Κοινωνική Φοβία – Δεν μπορώ να μιλήσω στους ανθρώπους, σε κοινό, φόβος μην πάρω βάρος, Ειδικές φοβίες (υψοφοβία, φόβος στο ασανσέρ κλπ.)
Αιτίες
Χαμηλή αυτό-εκτίμηση, καταπιεσμένα συναισθήματα, φοβία και άγχος/ένταση, Τραυματική εμπειρία
Επιδημιολογία
Πόσοι υποφέρουν από φοβική διαταραχή;
Διαχείριση / Θεραπεία
Προτεινόμενη μέθοδος
ΕΙΔΙΚΕΣ ΦΟΒΙΕΣ
Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από ειδικές φοβίες, διαφορετικού βαθμού. Φόβος για αεροπλάνα, ασανσέρ, κατάποση κλπ. Οι φοβίες μπορεί να παρουσιάζονται ως απλές ενοχλήσεις ή να καθιστούν το άτομο δυσλειτουργικό στις λειτουργίες του.
Μια μικρή αίσθηση φόβου δεν είναι φοβία. Το άτομο που νιώθει ένα παράλογο φόβο να το καταλαμβάνει για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση ίσως υποφέρει από το ψυχολογικό πρόβλημα που ονομάζεται «Ειδική Φοβία».
Σύμφωνα με Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Ψυχοθεραπευτικών Εφαρμογών, 1 στους 10 έχουν Ειδικές φοβίες κάποιου τύπου. Οι περισσότερες ειδικές φοβίες των ενηλίκων δεν εξαφανίζονται από μόνες τους.
Διαχείριση / Θεραπεία
Τα άτομα με ειδικές φοβίες δεν βρίσκουν πάντα τον εαυτό τους σε ανάγκη για θεραπευτική παρέμβαση.
Μερικές φοβίες ωστόσο, επηρεάζουν τις ζωές των ατόμων σοβαρά, όπως φόβος για ταξίδι με αεροπλάνο ή πλοίο, εμετοφοβία, επίσκεψη σε οδοντίατρο ή άλλο γιατρό καθώς παρεμβαίνουν στην ικανότητα του ατόμου να οδηγήσει την ζωή του.
Η Ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε αυτές τις περιπτώσεις τα μέγιστα.
Η Γνωσιακή – Συμπεριφορική Παρέμβαση είναι η προτεινόμενη μέθοδος θεραπείας για τις Ειδικές φοβίες. Η πλειοψηφία των ατόμων όπου ακολουθούν τη Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία για ειδικές φοβίες καταλήγουν σε πολύ θετικά αποτελέσματα.
Σχέσεις Οικογενειακές / Διαπροσωπικές Σχέσεις / Συζυγικά Προβλήματα / Βία / Διαπροσωπικές Σχέσεις και Διατροφικά Προβλήματα
Αρκετές από τις ερωτήσεις που δεχόμαστε στο ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ αφορούν γενικότερα τις Σχέσεις και ειδικότερα Συζυγικά προβλήματα και Διαπροσωπικές σχέσεις σε Κοινωνικό κι Εργασιακό περιβάλλον.
Μερικές από τις ερωτήσεις και τα προβλήματα αναφέρονται στις παρακάτω ομάδες θεμάτων:
Σχέσεις και θεραπεία ζεύγους Οικογενειακές σχέσεις
* Πώς να διεκδικώ τις ανάγκες μου; * Απογοητευμένη από το παιδί;
* Πώς να λέω όχι; Καλύτερη επικοινωνία; * Τι κάνω στην εφηβεία; Σχέση της νέας συζύγου με το παιδί και η προηγούμενη
* Σχέσεις και Χαμηλή Αυτό-εκτίμηση σύζυγος; Επιρροή επάνω στο παιδί από ποιους;
* Τελειομανία
Αγάπη - Απιστία - Διαπροσωπικές Σχέσεις και Διατροφικά Προβλήματα
Αλλάζοντας σύντροφο; Απιστία; Υπευθυνότητα της οικογένειας
Διαζύγιο και παιδί Τρώγοντας μαζί με άλλα άτομα
Ικανοποίηση μέσα στην σχέση; Μηδενική επικοινωνία;
Αγαπώ τον σύντροφό μου; Σχέσεις εξάρτησης; Αυτονομία;
Σύντροφοι που χάθηκαν… γιατί;
Ερωτηματολόγιο σχέσεων
Βία
Πως αντιμετωπίζω μια κρίση βίας;
Μακροπρόθεσμες συνέπειες της συνεχής
βίας; Συνέπειες στα/για τα παιδιά;
Αντιδράσεις παιδιών μετά την άσκηση βίας;
Πως διαχειρίζομαι το άτομο που απειλεί με αυτοκτονία;
Μαθαίνοντας να λέμε όχι
Λέγοντας Όχι μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Άτομα με χαμηλή αυτό-εκτίμηση πολύ συχνά παρουσιάζουν έλλειψη διαχειριστικής δεξιότητας και πιστεύουν ότι πρέπει να συναντήσουν τις προσδοκίες όλων. Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να θέσουν όρια στους άλλους. Μερικές φορές η άρνηση συνοδεύεται με συναισθήματα ενοχών και ντροπής. Αλλά κάνοντας πράγματα ενάντια στην θέληση του το άτομο καταλήγει να αισθάνεται ότι έχει χρησιμοποιηθεί και συναισθήματα θυμού αναδεικνύονται.
Σχέσεις και Χαμηλή Αυτό-εκτίμηση
Από όλα τα προβλήματα που το άτομο συναντά με το να έχει χαμηλή αυτό-εκτίμηση, διαφαίνεται ότι το δυσκολότερο από όλα είναι: όταν τα άτομα που έχουν χαμηλή αυτό- εκτίμηση δημιουργούν σχέσεις όπου τείνουν να διαιωνίζουν την χαμηλή εκτίμηση προς τον εαυτό τους. Γι αυτούς, η ανάγκη για θετική επανατροφοδότηση έρχεται δεύτερη σε σχέση με την ανάγκη μιας σταθερής ταυτότητας.
Ακούγεται τρομερά δυσάρεστο ωστόσο είναι η ουσιαστική αλήθεια στο τι συμβαίνει σε αυτά τα άτομα. Τα άτομα με αρνητικές εκτιμήσεις για τον εαυτό τους προτιμούν ανθρώπους – που ακόμα και θα τους ψάξουν - οι οποίοι τους αξιολογούν αρνητικά. Σε τέτοια έκταση όπου οι σύντροφοί τους θα τους βλέπουν όπως οι ίδιοι βλέπουν τους εαυτούς τους.
Αρνητικές εκτιμήσεις δυναμώνουν το πιστεύω τους σχετικά με το ότι «βρίσκονται σε επαφή με την πραγματικότητα». Όσο και σκληρή αυτή η «πραγματικότητα» μπορεί να είναι για αυτούς. Όμως νιώθουν ότι τους επιτρέπει να προβλέπουν – και έτσι να ελέγχουν - τις αντιδράσεις των άλλων. Συνεπώς, κάθε φορά που θα έχουν συντρόφους που τους εκτιμούν πολύ, έχουν την τάση να αποσύρονται από την σχέση καθώς χάνουν την δυνατότητα της προβλεψιμότητας και τον έλεγχο της αντίδρασης του συντρόφου.
¨Ένας μεγάλος αριθμός πανεπιστημιακών ερευνών και μεταξύ αυτών μια σειρά μελετών από τον Swann P. βρέθηκε ότι εκείνοι που διατηρούν θετικές απόψεις για τον εαυτό τους δεν παρατηρείται απόσταση και ασυμφωνία μεταξύ της ανάγκης για θετική επανατροφοδότηση και της ανάγκης για αυτό-επιβεβαίωση. Αυτό το στοιχείο μέσα σε μια σχέση φανερώνεται να παίρνει την μορφή ότι: όταν ο σύντροφος αξιολογεί το άλλον θετικά, η αφοσίωση και η δέσμευση του προς την σχέση αυξάνει μαζί με την ικανοποίηση ενώ όταν το άτομο κινείται αρνητικά, η δέσμευση του προς στη σχέση ελαχιστοποιείται. Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα αποτελέσματα από τις έρευνες του Swann είναι ότι τα άτομα με αρνητικές αντιλήψεις προς τον εαυτό τους ποτέ δεν αναγνωρίζουν του συντρόφου τους την απογοήτευση. Υπακούοντας σε κανόνες κοινωνικού ευπρεπισμού, οι σύντροφοι τους διατηρούν ένα προσωπείο ευγενικού, ευυπόληπτου ατόμου αλλά διαρρέουν την απαξίωση τους ή την περιφρόνηση τους μέσω μη προφορικών σημάτων όπως δείχνοντας το μέσα από τον τόνο της φωνής τους.
Συνεπώς, όλοι εκείνοι όπου κατέχουν αρνητικές αντιλήψεις για τον εαυτό τους δεν διαθέτουν τις ικανότητες να αναγνωρίσουν και να ερμηνεύσουν τις πληροφορίες που παίρνουν από τον σύντροφο ώστε να τους επιτρέψει να αντιληφθούν τι κάνουν λάθος.
ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ
- Αισθάνεσαι ότι επιτυγχάνεις δεν είναι ποτέ αρκετό;
- Συχνά αναβάλεις να παραδώσεις την δουλειά σου, περιμένοντας να τα κάνεις πιο σωστά;
- Αισθάνεσαι ότι πρέπει να δώσεις το 100% των δυνάμεών σου σε οτιδήποτε κάνεις ή αλλιώς θα είναι μέτριο ή αποτυχία;
Εάν είναι έτσι, και όχι ότι προσπαθείς να επιτύχεις αυτό που θέλεις, τότε πράγματι προσπαθείς για τελειότητα. Η τελειοθηρία αναφέρεται σε μια ομάδα αυτό-μειωτικών σκέψεων και συμπεριφορών όπου στοχεύουν να πλησιάσουν ακραίους υψηλούς μη ρεαλιστικούς στόχους. Η τελειομανία λανθασμένα συχνά φανερώνεται στην κοινωνία μας ως επιθυμητή ή ακόμα και απαραίτητη για την επιτυχία. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η τελειοθηρική στάση πράγματι παρεμβαίνει αρνητικά στην επιτυχία. Η επιθυμία του ατόμου να είναι τέλειο δεν αφήνει χώρο για προσωπική ικανοποίηση και οδηγεί το άτομο να μην καταφέρει να επιτύχει τόσα όσα άλλα άτομα με ρεαλιστικούς, εφικτούς στόχους μπορούν να καταφέρουν.
Η υγιής εναπόθεση στόχων και η επίτευξη τους είναι αρκετά διαφορετικό από την αυτό-μειωτική διαδικασία της τελειοθηρίας. Ισορροπημένα άτομα τείνουν να θέτουν στόχους βασιζόμενα στα δικά τους θέλω και επιθυμίες παρά να θέτουν στόχους αντιδρώντας σε εξωτερικές προσδοκίες. Οι στόχοι των ισορροπημένων ατόμων είναι ρεαλιστικοί, έχουν πιθανότητες επιτυχίας και στοιχειοθετούνται από εσωτερικά κίνητρα. Ισορροπημένα άτομα παίρνουν ικανοποίηση από την διαδικασία στο να επιδιώξουν να επιτύχουν ένα στόχο και όχι μόνο εστιάζοντας στο τελικό αποτέλεσμα.
Τι μπορώ να κάνω για την τελειομανία;
Το πρώτο βήμα για να αλλάξει κάποιος από έναν τελειομανή χαρακτήρα σε μια πιο υγιή προσωπικότητα είναι να συνειδητοποιηθεί ότι η τελειοθηρική στάση δεν είναι επιθυμητή και ούτε είναι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη της επιτυχίας. Η τελειοθηρία είναι μια αυταπάτη. Το επόμενο βήμα είναι να προσδιοριστούν και να τροποποιηθούν οι αυτό-μειωτικές σκέψεις και συμπεριφορές όπου πριμοδοτούν την τελειοθηρική στάση.
ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ
Οι συνέπειες ενός διαζυγίου για τα παιδιά μειώνονται εξαιρετικά όταν οι γονείς προσπαθήσουν να διατηρήσουν μια καλή σχέση μεταξύ τους με στόχο την καλύτερη επικοινωνία όσον αφορά τα παιδιά. Προβλήματα φανερώνονται όταν το διαζύγιο έχει προκύψει με τρομερές εντάσεις μεταξύ του ζευγαριού και ακολουθούν συναισθήματα θυμού πικρίας, εκδίκησης ή όταν οι νέοι σύντροφοι των διαζευγμένων νιώθουν ανασφάλεια, ζήλια, διεκδικούν αποκλειστικότητα, κλπ. με την σχέση των πρώην συντρόφων. Η συνύπαρξη ενός τέτοιου σχήματος κρύβει πολλές δυσκολίες, παγίδες κινδύνους και ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά και τους εφήβους.
Απαιτείται ωριμότητα και υπευθυνότητα που τις περισσότερες φορές δεν τις διαθέτει ο καθένας. Τα προβλήματα δεν λύνονται με το να ρωτήσουμε μόνο τι είναι καλύτερο για τα παιδιά. Τα προβλήματα μπορούν μόνο να λυθούν κατανοώντας τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα όλων των μερών. Οι νέοι σύντροφοι χρειάζεται να νιώσουν σιγουριά και ασφάλεια για το καλύτερο των παιδιών.
Αδιέξοδα, διαφωνίες και συγκρούσεις βλάπτουν όλους όσους συμμετέχουν σε ένα τέτοιο σχήμα, αλλά πολύ περισσότερο τα παιδιά.
ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΑΙΔΙΩΝ/ΕΦΗΒΩΝ
Υπάρχουν αρκετές αιτίες επίμονης επιθετικής ή βίαιης συμπεριφοράς των παιδιών/εφήβων.
Σύνδρομα οφειλόμενα σε βιολογική αιτιολογία με επιθετική συμπεριφορά είναι:
· Διαταραχή Διαγωγής (και/ή Υπερκινητική-Διασπαστική συμπεριφορά ή Εναντιωματική προκλητική Διαταραχή)
· Διπολική Διαταραχή
· Χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ
Η πλειονότητα των ερευνητικών δεδομένων καταδεικνύει ότι η φαρμακοθεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις έχει αποδεχτεί θετική αλλά μακροπρόθεσμα η πλειονότητα των ειδικών ισχυρίζεται ότι η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής θα πρέπει να συνοδεύεται οπωσδήποτε και από παρέμβαση Ψυχοθεραπευτικών Μεθόδων.
Πρόσφατη έρευνα (μετα-ανάλυση) συνέλεξε 63 έρευνες από το 1971 έως το 1995 και κατέληξε ότι η Μέθοδος Τροποποίησης της Συμπεριφοράς για την αντιμετώπιση της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικής Συμπεριφοράς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική.
Επεκτείνοντας, η Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία συμπεριλαμβάνει και το περιβάλλον αυτών των παιδιών/εφήβων όπου προσφέρει λειτουργικές σχέσεις και μια περισσότερο ισορροπημένη και λιγότερο αγχώδη καθημερινότητα για την οικογένεια.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Οι τυπικές αντιδράσεις και οι ψυχολογικές συνέπειες κατά την παιδική ηλικία ακολουθούν μια πορεία όπως:
Αντιδράσεις σε οποιαδήποτε τραυματική εμπειρία ίσως εμφανιστεί άμεσα μετά το τραυματικό γεγονός ή μέρες ή ακόμα και εβδομάδες αργότερα. Εξαρτάται από την προσωπικότητα του ατόμου και επίσης από την ηλικία του παιδιού.
Πολύ νεαρά παιδιά παρουσιάζουν ένα πολύ μεγάλο φόβο όταν αποχωρεί από τους γονείς του. Ίσως εκδηλώσουν συμπεριφορές από νεώτερα στάδια ανάπτυξης όπως ενούρηση, πιπίλισμα δαχτύλου ή να μην μπορούν πια να κοιμηθούν μόνα τους στο κρεβάτι τους (φόβος σκοταδιού). Οποιαδήποτε αλλαγή στην κοινωνική τους συναλλαγή προς τους συγγενείς ή προς το σχολείο με απόσυρση και αλλαγή στην λειτουργία προσοχής και συγκέντρωσης με επιπρόσθετα προβλήματα ύπνου, εφιάλτες οφείλονται στην τραυματική εμπειρία. Κάποια όμως παιδιά παραπονούνται πάρα πολύ συχνά για σωματικές ενοχλήσεις όπως δυνατούς πονοκεφάλους, και ενοχλήσεις στην κοιλιά.
Μεγαλύτερα παιδιά, ιδιαίτερα έφηβοι περιγράφουν ότι έχουν εικόνες ξαφνικά από την τραυματική εμπειρία. Μερικοί από αυτούς προσπαθούν να αυτό-ιαθούν με χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Πολλά παιδιά ή έφηβοι φοβούνται να μιλήσουν για την τραυματική εμπειρία ιδιαίτερα αν πολύ κοντινοί συγγενείς έχουν πάρει μέρος.
Μερικά αισθάνονται εξαιρετικά ένοχα (εξαρτάται από τον τύπο της τραυματικής εμπειρίας) για την αποτυχία τους στο να εμποδίσουν το γεγονός που βιώσανε.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μια από τις πιο πιεστικές και αγχώδεις καταστάσεις μέσα σε μια σχέση είναι όταν αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε γύρω από τα συναισθήματά μας για τον σύντροφό μας. Όταν αρχίζουμε να διαπιστώνουμε ότι αυτά που είχαμε διακρίνει κάποτε έχουν εξαφανιστεί ή εμφανίζονται νέα χαρακτηριστικά άγνωστα σε εμάς.
Πώς γεννιούνται όμως και από πού έρχονται αυτές οι αμφιβολίες;
Υπάρχουν τέσσερις κρίσιμες περίοδοι στην κοινή ζωή ενός ζευγαριού όπου μπορεί να υπάρξουν αμφιβολίες για τα συναισθήματα, τη συνοχή, και την ικανοποίηση της συζυγικής ζωής.
Οι σχέσεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, που αναπτύσσονται, αλλάζουν. Όταν η σχέση περνάει κρίση, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για διαπιστώσεις, καθώς κυριαρχούν συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού, πικρίας και μηχανισμών που μας ωθούν να αντιδρούμε με τρόπους που δεν βελτιώνουν τη σχέση αλλά να διαιωνίζουν, να μεγαλώνουν τα προβλήματα και τη συναισθηματική απομάκρυνση, κόβοντας όλο και περισσότερο τις γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι.
Έτσι λοιπόν φανερώνεται ότι η προσπάθεια για διαπιστώσεις, «αν έχει τελειώσει η σχέση», και άλλου παρόμοιου τύπου βασανιστικές σκέψεις είναι μια παθητική στάση, που δεν βοηθά ούτε το ζευγάρι να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ούτε και τη σχέση να εξελιχθεί να προχωρήσει.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις ώστε να μπορείς να δεις τις διαφορές μεταξύ εσένα και του συντρόφου σου ως θετικές και όχι ως εκνευριστικές, είναι να συνειδητοποιήσεις πως τα ζευγάρια που αποτελούνται από διαφορετικά στις προσωπικότητες άτομα έχουν περισσότερα να προσφέρουν ο ένας στον άλλον.
Μπορείς να μάθεις να διαφωνείς με τέτοιο τρόπο ώστε δεν πληγώνει μειώνοντας ο ένας τον άλλον αλλά βλέποντας την πλευρά του συντρόφου.
Επίσης, μπορείς να αναπτύξεις ένα τρόπο που να διαχειρίζεσαι τις συγκρούσεις οργανωμένα και θετικά παρά καταστροφικά και αρνητικά. Είναι γεγονός πως όλα τα ζευγάρια έχουν διαφορές, ασυμφωνίες και συγκρούσεις. Είναι ο τρόπος που διαχειρίζεσαι κάθε σύγκρουση που κάνει την διαφορά. Τα ζευγάρια τα οποία προσπαθούν να λύσουν τις διαφωνίες τους με συχνούς καυγάδες είναι εκείνα που αφήνουν ο ένας τον άλλο τραυματισμένο συναισθηματικά ή που οδηγούνται στο διαζύγιο.
Αλλά τα ζευγάρια που καταφέρνουν να διαχειρίζονται τις διαφωνίες τους αναπτύσσοντας παράλληλα τη σχέση τους, οδηγούν τις διαφορές τους να φανούν ως δυνατά σημεία της σχέσης τους. Βρίσκοντας λύσεις όπου δουλεύουν και για τους δύο, το ζευγάρι αναπτύσσει μια περισσότερο αποτελεσματική σχέση, συνδυάζοντας τις προσεγγίσεις τους και τις γνώμες τους, αναμιγνύοντας τις ατομικές τους δυνατότητες και ουδετεροποιώντας τις ατομικές τους αδυναμίες.
Ερευνητικές πανεπιστημιακές μελέτες έχουν δείξει πως ο τρόπος που τα παντρεμένα ζευγάρια διαχειρίζονται τις διαφωνίες, συγκρούσεις, είναι το πιο σπουδαίο κριτήριο πρόγνωσης εάν το ζευγάρι θα φτάσει τελικά στο διαζύγιο ή σε διάσταση.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΣΧΕΣΕΩΝ
Παρατίθεται ένα δείγμα από το «Ερωτηματολόγιο Σχέσεων». Παρουσιάζονται 4 ομάδες συναισθηματικής προσέγγισης.
Α. Μου είναι εύκολο να είμαι συναισθηματικά κοντά με τους άλλους. Νιώθω άνετα να εξαρτώμαι από αυτούς και αυτοί να εξαρτώνται από εμένα. Δεν ανησυχώ μήπως μείνω μόνη/ος ή κάποιοι να μην με αποδέχονται.
Β. Δεν μου είναι εύκολο να πλησιάζω τους άλλους. Θέλω συναισθηματικά κοντινές σχέσεις αλλά δεν μου είναι δύσκολο να εμπιστευτώ εντελώς τους άλλους, ή να εξαρτηθώ από αυτούς. Ανησυχώ ότι μπορεί να πληγωθώ εάν επιτρέψω στον εαυτό μου να νιώσει πολύ κοντά με άλλους.
Γ. Θέλω να είμαι συναισθηματικά τελείως κοντά με άλλους, αλλά συχνά διαπιστώνω ότι οι άλλοι είναι αρκετά συγκρατημένοι να αφεθούν όπως εμένα θα μου άρεσε. Νιώθω άσχημα χωρίς τέτοιου είδους σχέσεις, αλλά μερικές φορές νιώθω πως οι άλλοι δεν με εκτιμούν τόσο πολύ όσο τους εκτιμώ εγώ.
Δ. Νιώθω πολύ άνετα χωρίς την παρουσία στενών συναισθηματικών σχέσεων. Για μένα είναι σπουδαίο να αισθάνομαι ανεξάρτητος και πράγματι προτιμώ να μην εξαρτάμε από άλλους και οι άλλοι να εξαρτώνται από εμένα.
Προσοχή: Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί διαγνωστικό εργαλείο
Παρατίθεται ένα δείγμα για το πώς να εξετάσεις την ικανότητά σου να αισθανθείς κοντά στους άλλους ανθρώπους και τον βαθμό οικειότητας που χρειάζεσαι, αναγνωρίζεις τον βαθμό ασφάλειας, φόβου/ανασφάλειας, ενδιαφέροντος και αδιαφορίας/απάθειας ως ένα βήμα για ποιοτικότερες σχέσεις στην ζωή σου.
1. Βρίσκω δύσκολο να εξαρτώμαι από άλλους (φόβος)
2. Είναι πολύ σπουδαίο για μένα να αισθάνομαι ανεξάρτητος/η (αυτοδυναμία)
3.Το βρίσκω εύκολο να δένομαι πολύ συναισθηματικά με τους άλλους (ασφαλής)
4. Θέλω πλήρη συναισθηματική συγχώνευση με το άλλο άτομο (εξάρτηση)
5. Ανησυχώ πως θα πληγωθώ εάν επιτρέψω στον εαυτό μου να πλησιάσω πολύ άλλο άτομο (φόβος)
6. Νιώθω άνετα χωρίς στενές συναισθηματικές σχέσεις (απάθεια)
7. Ανησυχώ μην μείνω μόνος (ανασφάλεια)
8. Συχνά ανησυχώ ότι ο ερωτικός σύντροφός μου δεν με αγαπά πραγματικά (αυτό-πεποίθηση)
9. Το βρίσκω δύσκολο να εμπιστευτώ άλλο άτομο εντελώς (φόβος)
10. Ανησυχώ ότι οι άλλοι δεν με εκτιμούν τόσο πολύ όσο τους εκτιμώ εγώ (χαμηλή εκτίμηση)
11. Ανησυχώ αν γίνω αποδεκτοί από τους άλλους (σιγουριά)
12. Οι ερωτικοί σύντροφοι συνήθως μου ζητούν στενότερη σχέση από ότι αισθάνομαι άνετα να είμαι
Προσοχή: Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί διαγνωστικό εργαλείο
Διαπροσωπικές Σχέσεις και Διατροφικά προβλήματα
Υπευθυνότητα της Οικογένειας
Πολλά στοιχεία από πανεπιστημιακές μελέτες καταδεικνύουν ότι οι ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές έχουν πολλαπλές αιτίες και δεν οφείλονται αποκλειστικά στην οικογένεια του ατόμου. Παρ΄ όλα αυτά κάποια συγκεκριμένα στοιχεία μπορεί να βρεθούν στις οικογένειες των ατόμων που υποφέρουν από ψυχογενή διατροφικά νοσήματα περιλαμβάνουν:
Διάφορα επίπεδα επικοινωνίας μεταξύ των μελών της οικογένειας
Ανικανότητα για αναγνώριση συναισθημάτων
Ανησυχίες και ιδέες για βάρος και εικόνα του σώματος από κάποια άτομα μέσα στην οικογένεια
Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η οικογένεια προδιαθέτει το άτομο να νοσήσει από συναισθηματική διαταραχή και διατροφικά προβλήματα εάν δεν καταφέρει να ενισχύσει την αυτό-εκτίμηση του ατόμου:
- Μια ρεαλιστική εικόνα για το σώμα
- Όρια ανάμεσα στον εαυτό και τον κόσμο
- Ένα κανονικό επίπεδο αυτό-εκτίμησης
- Αποτελεσματικές στρατηγικές για διαχείριση και έλεγχο συναισθημάτων, παρορμήσεων και επιθυμιών
- Καλή αίσθηση της ατομικής ταυτότητας
- Εσωτερική συνοχή και αίσθημα ατομικότητας
Τρώγοντας μαζί με άλλα άτομα
Άτομα με διατροφικά προβλήματα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να φάνε μαζί με άλλα άτομα και προτιμούν να τρώνε μόνα, καθώς αυτά τα άτομα επηρεάζονται από το περιβάλλον τους παρά από τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους συναισθήματα. Αυτό είναι και ένας από τους λόγους που τρώνε πολύ προσεκτικά μπροστά σε άλλους που τρώνε με τον ίδιο τρόπο
ΠΗΓΗ....http://www.ipse
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου